Dziś pożegananie z „Fenomenem Psychoterapii”, który współtworzyłam przez kilka lat. Kończę z różnymi emocjami i z wielkim plecakiem cennych doświadczeń.
Drodzy Czytelnicy i Autorzy Fenomenu Psychoterapii,
z dużym smutkiem dzielimy się z Wami niełatwą decyzją, którą po wielu tygodniach rozmów, podjęliśmy w naszym redakcyjnym gronie – trzeci numer „Fenomenu Psychoterapii”, był na ten moment ostatnim przygotowanym przez nasz zespół. W obliczu wyczerpania możliwości kontynuowania prac z Polskie Towarzystwo Psychoterapii Gestalt, zawieszamy je na czas nieokreślony.
Pragniemy podziękować Wam wszystkim – bez Was nie byłoby naszego gestaltowskiego pisma – „Fenomen…” był tym, co wydarzyło się w kontakcie granicznym – między nami a Wami. Byliśmy pośrednikami między Autorami a Czytelnikami, wspólnie uprawialiśmy Pole, które przyniosło plony, z których możemy być dumni. Autorzy pisali, redakcja redagowała, Czytelnicy czytali, nadając naszemu pismu znaczenie.
Dziękujemy za pozytywne informacje zwrotne oraz uwagi krytyczne. Dziękujmy, że czytaliście i pisaliście dla „Fenomenu Psychoterapii”.
Jeśli „Fenomen…” doczeka się kiedyś nowej formuły lub wznowienia, możecie liczyć na to, że z radością powrócimy do prac redakcyjnych.
Z wyrazami wdzięczności:
Anna Bal, Karol Białkowski, Monika Gendek, Marta Katolo, Małgosia Rychert-Kita, Natalia Żuk-Michałowska
W ujęciu Gestalt self to nie strukturalne Ja, lecz wieloaspektowy proces urzeczywistniania tego, kim jesteśmy w interakcji ze środowiskiem. Dla przykładu: staję się psychoterapeutką w kontakcie z klientami lub gdy czytam o prowadzeniu terapii i odnoszę to do swojego doświadczenia „gabinetowego”, a nie